Jezioro Wigry położone jest na terenie Wigierskiego Parku Narodowego i należy do jednego z najczystszych akwenów w Polsce.
Objechaliśmy jezioro wokoło, zatrzymując się w kilku miejscach. Zaczęliśmy od Muzeum Wigier, dalej poruszając się w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara.
Muzeum Wigier
Muzeum Wigier w Starym Folwarku przygotowało wystawy dotyczące przyrody i historii Wigier. Jest częściowo multimedialne, ale aktualnie wszystkie monitory zostały wyłączone.
Płociczno
Z miejscowości Płociczno-Tartak wyrusza kolejka wąskotorowa oferująca turystyczne przejazdy po Puszczy Augustowskiej i Wigierskim Parku Narodowym.
Na miejscu obejrzeliśmy tabor kolejowy, lecz nigdzie nie pojechaliśmy. Byliśmy w czerwcu w tygodniu, natomiast rozkład jazdy wygląda tak:
czerwiec każdy weekend 13.00
lipiec, sierpień codziennie 10.00, 13.00, 16.00
Punkt widokowy Bryzgiel
Jedziemy 6 km dalej i zatrzymujemy się na parkingu przy wjeździe do wioski Bryzgiel. Do punktu widokowego na jezioro Wigry mamy 50 metrów. Poniżej platformy widokowej znajduje się niewielka przystań dla łodzi.
Piaski
Kierujemy się w stronę wsi Czerwony Krzyż. W pewnym momencie asfaltowa nawierzchnia jezdni ustępuje szutrowi. Jednak nie malutka wioska (według statystyk liczy 16 mieszkańców) jest naszym celem. Jedziemy dalej mijając lasy i malownicze krajobrazy.
Docieramy do leśnego parkingu. Miejsce zwane Piaski znajduje się w odległości 250 metrów.
Kiedyś w tym miejscu na jeziorze było molo. Pozostały z niego pale wbite w dno jeziora. Obok ułożono drewnianą kładkę, która jest fragmentem szlaku pieszo-rowerowego. Takie kładka są w tym regionie dość częste – chronią roślinność i pozwalają przejść suchą stopą przez podmokły teren.
Muzeum Rybołówstwa
W dawnym magazynie ryb w Czerwonym Folwarku urządzono wystawę „Historia i tradycje rybołówstwa”. Oglądamy sprzęt rybacki, wiele starych zdjęć a także model aparatu inkubacyjnego ikry.
Klasztor w Wigrach
Na deser zostawiłam Pokamedulski Klasztor w Wigrach, jeden z najcenniejszych zabytków Suwalszczyzny. Usytuowane na wzgórzu zabudowania są widoczne już z daleka.
Trochę historii. W 1667 r. król Jan Kazimierz ofiarował zakonowi kamedułów wieś i wielkie połacie okolicznych puszcz. Bracia zabrali się do pracy i w drugiej połowie XVIII w. zarządzali: miastem Suwałki, 11 folwarkami, 56 wsiami, 28 jeziorami, oraz smolarniami, młynami, gorzelniami, barciami a także wytopem żelaza z rudy darniowej. Pracowało dla nich ponad 8 000 poddanych. W czasie III rozbioru Polski, władze Prus skonfiskowały dobra, a zakonników przeniesiono do warszawskich Bielan. W zabudowaniach ustanowiono siedzibę biskupstwa, później parafię, jednak z braku odpowiednich funduszy zabudowania niszczały, ulegając poważnemu uszkodzeniu w czasie I wojny światowej. Po jej zakończeniu rozpoczęto odbudowę klasztoru. Obecnie, od 2016 r. kompleksem zawiaduje Fundacja Wigry Pro.
Kompleks klasztorny jest naprawdę duży, a jego zwiedzenie zajmuje trochę czasu. Ponieważ zgłodnieliśmy, najpierw kierujemy się do refektarza, obecnie klasztornej restauracji. Menu było krótkie i recytowane przez kelnera.
Na miejscu okazuje się, że znaczna część zabudowań jest w remoncie i nie wszystko można zobaczyć.
Zwiedzanie rozpoczynamy od kościoła, w którym znajduje się zejście do krypty. Przez szybki można zobaczyć szczątki zakonników chowanych bez trumien.
W budynku naprzeciwko kościoła znajdują się Apartamenty Papieskie. Oglądamy pokój dzienny oraz sypialnię, gdzie w 1999 r. papież Jan Paweł II spędził kilka dni.
W innej części zobaczymy eremy czyli domki zakonników. Wcześniej można było wejść na wieżę zegarową, obecnie nieczynną. Na terenie zabudowań wiele jest interesujących zaułków, a każdy z nich potrafi zatrzymać na dłużej.
Wstęp: 9,00 zł normalny; 5,00 zł ulgowy; płacimy jeszcze 1 zł za wejście na teren klasztoru.
Parkowanie: opłata jednorazowa 7,00 zł.
I tu zamykamy pętlę wokół jeziora Wigry. Do Wigierskiego Parku Narodowego wrócę w kolejnym wpisie, w trakcie pieszych wędrówek.
O wszystkich miejscach, które zwiedziliśmy na Suwalszczyźnie możesz przeczytać tutaj.
Inne miejsca które odwiedziłam zobacz na mapie.
.
