wtorek, 19 marca, 2024

Dzisiaj wpis gościnny Justyny z wizyty w leśniczówce Pranie.

Jutro popłyniemy daleko,
jeszcze dalej niż te obłoki,
pokłonimy się nowym brzegom,
odkryjemy nowe zatoki

Jutro popłyniemy daleko
Jezioro Maróz
Gałczyński. Jutro popłyniemy daleko
K. I. Gałczyński

Te strofy Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego zna w Polsce każde dziecko. Dla większości są pewnie tylko obowiązkowym szkolnym wierszykiem.

Mnie, osobę wrażliwą na piękno przyrody oraz poezji ten i inne wiersze Gałczyńskiego fascynowały od najmłodszych lat.

Tak mi się jednak w życiu układało, że Krainę Wielkich Jezior Mazurskich zobaczyłam dopiero 6 lipca 2019. I pierwszą rzeczą jaką postanowiłam tam zwiedzić była leśniczówka Pranie – miejsce, w którym powstały najpiękniejsze wiersze o Mazurach, a moim zdaniem najdoskonalsze utwory o polskiej przyrodzie.

Pranie leży nad Jeziorem Nidzkim, parę kilometrów od Rucianego-Nidy. Jadąc tam trzeba jednak uważać, aby nie zgubić drogi – my przez pomyłkę wjechaliśmy w przedmieścia miasta i dopiero GPS doprowadził nas na miejsce.

Aleja Nieznanego Poety

Leśniczówka znajduje się na terenie rezerwatu krajobrazowego Jezioro Nidzkie, który jest częścią Puszczy Piskiej.

Zostawiamy auto na leśnym parkingu (5 zł za godzinę) i Aleją Nieznanego Poety ruszamy w stronę leśniczówki.

Idąc podziwiamy piękno lasu i czytamy wiersze Gałczyńskiego.

.

.

.

.

i gdy człowiek wejdzie w las, to nie wie,
czy ma lat pięćdziesiąt, czy dziewięć,
patrzy w las jak w śmieszny rysunek
i przeciera oślepłe oczy,
dzwonek leśny poznaje, ćmę płoszy
i na serce kładzie mech jak opatrunek.

Jutro popłyniemy daleko
Aleja Nieznanego Poety
Jutro popłyniemy daleko
Fragment Kroniki Olsztyńskiej

Znajdujemy też tabliczkę z informacją o pochodzeniu nazwy Pranie. Okoliczne łąki (obecnie zalesione) często intensywnie „ prały” czyli parowały i stąd nazwa leśniczówki.

Przy wejściu do leśniczówki wita nas Zielona Gęś.

Jutro popłyniemy daleko
Zielona Gęś

No tak, Gałczyński to nie tylko piewca przyrody, ale również satyryk, twórca „Teatrzyku Zielona Gęś”. A jego niezmiennie aktualne utwory fantastycznie prezentował Kabaret Olgi Lipińskiej. Często „chodził za mną” śpiewany tam kawałek:

Skumbrie w tomacie, skumbrie w tomacie!
(skumbrie w tomacie, skumbrie w toma­cie)
Chcieliście Polski, no to ją ma­cie!
(skumbrie w tomacie pstrąg)

Jutro popłyniemy daleko
Leśniczówka Pranie

Budynki leśniczówki są malowniczo wkomponowane w otaczającą przyrodę, a tuż obok jest wysoka skarpa ze schodami na przystań. Z jednej strony zielona ściana lasu, a drugiej otwiera się zapierający dech rozległy widok na Jezioro Nidzkie. Nie sposób się nie zachwycić.

Jutro popłyniemy daleko
Jezioro Nidzkie

nowe ryby znajdziemy w jeziorach,
nowe gwiazdy złowimy w niebie,
popłyniemy daleko, daleko,
jak najdalej, jak najdalej przed siebie.

Niestety, zbiera się na deszcz i toń jeziora jest szara i takie też jest moje zdjęcie. Ale nietrudno wyobrazić sobie słoneczne letnie dni w tym miejscu:

Rano słońce, rano pogoda,
idziemy do kąpieli.
Sama radość! Sama uroda!
Jak tu się nie weselić?

Jutro popłyniemy daleko
Muzeum Gałczyńskiego

My natomiast uciekamy przed deszczem do „strefy zagrożonej”.

Jutro popłyniemy daleko
Przy wejściu do muzeum

Ale nawet w deszczowe dni jest tutaj pięknie.

Jutro popłyniemy daleko
Leśniczówka

Ech, hałasuje deszcz!
Trawa deszczowi rada.
Szczęśliwy, szczęśliwy deszcz,
bo się może wypadać.

Kupujemy bilety (5 zł dorośli, 4 zł dzieci, 4 zł fotografowanie). Do każdego z pokojów jest szczegółowy opis, ale ja nie wnikam w szczegóły, tylko staram się wczuć w nastrój tego miejsca i pokazuję córce bardziej interesujące eksponaty.

Jutro popłyniemy daleko
Muzeum
Jutro popłyniemy daleko
Muzeum

Są tu zdjęcia i karykatury poety, wiersze, rękopisy i książki Gałczyńskiego.

Eksponaty w muzeum
Muzeum
Eksponaty w muzeum

Jest też i biurko z uwięzioną przy nim „ Zieloną Gęsią”.

Biurko poety
Uwięziona Zielona Gęś

Nie brak i osła. Czy to „ Osiołek Porfirion”?

Osioł
Osiołek Porfirion

.

Czasem o byle cień
Człowiek ma żal do człowieka,
A życie jak osioł ucieka

Gałczyński – z jednej strony wrażliwy romantyk, z drugiej celny satyryk. Tutaj odnalazł swoje miejsce na ziemi i szczęście w tak ciemnych dla naszego kraju latach (1950- 1953).

Teraz siedzi na pieńku obok leśniczówki wpatrując się w błękitną toń jeziora .

K.I.Gałczyński
Widok z leśniczówki na Jezioro Nidzkie

Od czasu do czasu może też uczestniczyć w odbywających się w Praniu imprezach kulturalnych.

Scena obok muzeum

My mamy jeszcze tylko parę godzin na podziwianie Mazur, więc jedziemy dalej poprzez świetlistą puszczę. Chcemy nasycić się pięknem tej ziemi. Mamy nadzieję, że jeszcze dziś:

Starym borom nowe damy imię,
nowe ptaki znajdziemy i wody,
posłuchamy, jak bije olbrzymie,
zielone serce przyrody.

Jezioro Śniardwy

.

Tags: ,

Related Article

Subscribe
Powiadom o
guest

19 komentarzy
najstarszy
najnowszy oceniany
Inline Feedbacks
View all comments
Julia
4 lat temu

Zawsze się zastanawiałam, skąd ta dziwna nazwa leśniczówki. Teraz już wiem 🙂

Justyna
Justyna
4 lat temu
Reply to  Julia

Dla mnie „Pranie” też brzmiało dziwnie, dopóki nie przeczytałam wyjaśnienia. Pozdrawiam.

Urszula
4 lat temu

Bardzo ciekawy wpis z fragmentami poezji. Justyna wniosła klimat w to zdawałoby się zwyczajne miejsce. Zwiedzając, czasem trzeba wczuć się w historię i przeszłość zwiedzanego miejsca i „poczuć” je. Wiem, bo dla mojego męża i dla mnie np. Kraków (mój ukochany) oznacza zupełnie coś innego! Pozdrawiam:):):)

Justyna
Justyna
4 lat temu
Reply to  Urszula

Dziękuję . Pranie rzeczywiście jest klimatyczne . A krakowskie klimaty to i moja miłość (mieszkałam tam 6 lat). Pozdrawiam serdecznie.

Ewa
4 lat temu

Ech, Mariolu, dzięki Tobie wiem którędy pojadę i gdzie się zatrzymam jadąc następnym razem do Olsztyna.
Interesujący post o Gałczyńskim…
Pozdrawiam 🙂

Justyna
Justyna
4 lat temu
Reply to  Ewa

Polecam . Na pewno warto się zatrzymać nawet na dłużej i pospacerować szlakiem Gałczyńskiego na co my już nie mieliśmy czasu. Pozdrawiam.

Edi i Marco Voyager
4 lat temu

Jakże tam pięknie. Można uciec od zgiełku i hałasu. Zatopić się w ciszę i wtulić w naturę.

Justyna
Justyna
4 lat temu
Reply to  Mariola

To miejsce odkrył i opisał Gałczyński. Ale każdy z nas może odkrywać swoje niezwykłe miejsca i to jest chyba najwspanialsze w podróżowaniu .

Barbarossa
Barbarossa
4 lat temu

Piękny poetycki post.:)
Byłam tam, lata temu. Dopłynęliśmy motorówką, już nie pamiętam dokładnie gdzie ( 3 lat temu ) i potem zwiedzaliśmy muzeum.
Oj, chętnie bym tam wróciła.:)
Pozdrawiam Cię serdecznie.

Justyna
Justyna
4 lat temu
Reply to  Barbarossa

Dziękuję . Cieszę się , że tyle czytelników ” Seniorki z plecakiem” podobnie jak ja podziwia piękno przyrody i poezji.

Wojtek
4 lat temu

Super, czuć klimat! Prawie, jakbym tam był. Nie wiedziałem, że Zielona Gęś ma swoja „fizyczną” postać!

Gabriela
Gabriela
3 lat temu

Kocham całe Mazury i Warmię i wszystkie jeziora to moja miłość…
latami żeglowałam… podziwiałam, w wielu miejscach byłam… ale dwa są mi najdroższe to Leśniczówka Gałczyńskiego Pranie i maleńka wioska nad jeziorem Dobskim Doba z wyspą Gilmą…
Wioska którą pragnę jeszcze odwiedzić… może już nie żaglami, ale że kocham wodę to może kajakiem…
Leśniczówkę Pranie dwa razy odwiedziłam, od strony jeziora i od wioski Krzyże… ach znów wspomnienia i żal, że nie mogę bywać tak często jak bym pragnęła…

We use cookies to ensure that we give you the best experience on our website.

SENIORKA Z PLECAKIEM

SENIORKA Z PLECAKIEM

19
0
Would love your thoughts, please comment.x